از راست: آیت الله سید حسن بحرالعلوم رشتی و آیت الله سید محمد هادی میلانی و آیت الله علامه طباطبایی
آیت الله سیدحسن بحرالعلوم فرزند حاج سیدحسین در سال ۱۲۶۸ در نجف اشرف متولد گردید. مبارزات سیاسی وی در زمان رضاخان و در پی واقعه کشف حجاب آغاز شد که به علت مخالفت با آن، حدود ۱۵ روز زندانی گردید.
پس از آن با جریان اصلاحات ارضی شاه به مخالفت برخاست و در بهمن ۱۳۴۱ به همراه آیت الله ضیابری به وسیله شهربانی قزوین بازداشت و به زندان قزل قلعه تهران فرستاده شد. در تاریخ ۲۲/۱۱/۴۱ از زندان آزاد گردید و پس از چندی در میان استقبال مردم رشت به آن شهر بازگشت.
آیت الله بحرالعلوم به هنگام شکسته شدن حصر حضرت امام، برای نخست وزیر وقت تلگراف تشکر فرستاد. وی در ماجرای تبعید امام به اتفاق آقای ضیابری طی نامه هایی خطاب به علمای قم، تهران و مشهد تبعید ایشان را خلاف قانون و موجب تنفر شدید جامعه روحانیت دانسته و همراهی خویش را با جامعه روحانیت شیعه اعلام داشتند که این نامه ها از سوی ساواک جمع آوری شد و از ارسال آن جلوگیری به عمل آمد. همچنین در پی تبعید امام به عراق در تلگراف خود با اشاره به امام خمینی نوشت: «هر کجا هست خدایا به سلامت دارش.»
در سال ۱۳۴۴ حضرت امام نیز طی نامه ای از تلگراف تبریک او به مناسبت اعیاد متبرکه تشکر نمودند که ساواک از ارسال نامه امام برای وی ممانعت کرد. آیت الله بحرالعلوم که یکی از عوامل جمع آوری وجوهات برای امام و ارسال آن به نجف اشرف بود مدتی از سوی ساواک ممنوع المنبر گردید و با آزاد شدن منبرش مجددا بر کرسی تبلیغ و مبارزه نشست.
منبع: آیت الله سیدمرتضی پسندیده به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، تهران، اول، ۱۳۸۰، ص۲۳۰-۲۳۱٫
