یک بام و دو هوا ؟

شب گذشته آمریکا ، انگلیس و فرانسه با چندین فروند موشک به دمشق و برخی شهرهای سوریه حمله کردند. دولت های فوق هدف از این حمله را تنبیه دولت سوریه در آنچه که خود آن را حملات شیمیایی ارتش سوریه به دوما- واقع در حومه دمشق که قبلا در دست مخالفان مسلح بشار اسد بود- می خوانند، عنوان کرده اند.

در این جا چند سؤال مطرح است:

۱- دولت های مهاجم به استناد چه مجوز حقوقی و بین المللی حق حاکمیت سرزمینی یک دولت مستقل عضو سازمان ملل متحد را نقض کرده اند؟

۳- به فرض این که استفاده از سلاح شیمیایی مجوز و محمل این حمله تجاوزکارانه مثلث آمریکایی، فرانسوی، انگلیسی باشد؛ اصل اتهامات منتسبه به ارتش سوریه در کدام سازمان حقوقی معتبر بین المللی به اثبات رسیده است؟

۳- دولت های متجاوز غربی، مدعی وقوع حمله شیمیایی ارتش سوریه در دومای سوریه اند؛ کدام میزان حقوقی اجازه می دهد که متهِم( مدعی)  خود به عنوان قاضی حکم داده و خود به عنوان ضابط قضایی اعمال حکم کند؟! آیا این همان تفکیک قوا در نظام حقوقی غرب است که کشورهای غرب در طول ۲۰۰ ،۳۰۰ سال اخیر مدعی آن بوده اند؟!

۴- در حملات انتسابی ارتش سوریه به معارضین مسلح رژیم در « دوما» دولت سوریه به شدت آن را تکذیب می کند و ارتکاب آن را به  مخالفان دولت نسبت می دهد.

الف: زرادخانه شیمیایی ارتش سوریه در آغاز دولت یازدهم (دکتر روحانی) به وساطت روسیه و نظارت آن کشور نابود و کلیه تجهیزات آن به خارج از سوربه انتقال یافت. روندی که مورد تایید بازرسان و ناظران سازمان ملل نیز  متحد قرار گرفت.

ب: حمله شیمیایی ادعا شده تاکنون توسط هیچ مرجع و نهاد بین المللی مستقل تایید نشده است.

۵- حملات مکرر ارتش صدام علیه نیروهای ایرانی و اکراد عراق در طول جنگ تحمیلی بارها توسط بازرسانان سازمان ملل متحد و نهادهای تخصصی معتبر بین المللی اعلام و به اثبات رسید. برخی از مجروحین ایرانی حملات  شیمیایی ارتش صدام برای مداوا به بیمارستان های پایتخت های اروپایی اعزام و در آنجا مورد بررسی و معاینه نهادهای فوق الذکر قرار گرفتند. اما از ناحیه غرب و دولت های غربی کمترین صدای اعتراضی شنیده نشد!

۶- در اسفند ۶۷ در جریان بمباران شیمیایی حلبچه در کردستان عراق، قریب پنج هزارنفر زن، مرد، کودک بی گناه کرد کشته شدند و همه خبرگزاری ها – با تقدیم یا تاخیر-:و نهادهای بین المللی معتبر آن را تایید کردند. ولی دریغ از یک اظهار نظر و محکومیت صوری غرب! هیچ یک از دولت های غربی مدعی دمکراسی وحقوق بشر، این اعمال  سبعانه ارتش بعث عراق را محکوم نکردند؛ تا چه رسد به تقاضای تشکیل جلسه فوق العاده شورای امنیت و اعلام محکومیت رژیم صدام و لزوم برخورد نظامی با آن!

واقعا با این سابقه سیاه در عملکرد غرب، جای این سوال باقی نمی ماند که هدف استکبار غربی ازاین دوگانه عمل کردن به خاطر چیست؟

مردم بی‌گناه حلبچه عراق با مردم دومای سوریه  چه فرقی دارند؟

آیا این فرق به دولت های حاکم در بغداد و دمشق بر نمی گردد؟

این تفاوت به هم پیمان های منطقه ای این دو رژیم بر نمی کردد؟

ابن تبغیض بخاطر حمابت ارتجاع عرب- به سرکردگی آل سعود- و اسراییل از رژیم صدام در مقابل جمهوری اسلامی و متقابلا عناد و خصومت عمیق همین دولت ها و دویله ها از دولت حاکم بر دمشق و نقش مؤثر آن در جبهه مقاومت اسلامی علیه رژیم صهیونیستی بر نمی گردد؟! وقس علی هذا.

شهر مقدس قم – محمدجواد کریمی