آیت‌الله سید عبدالوهاب صالح ضیابری

او فرزند سید صالح مجتهد ضیابری بود و در سال ۱۲۹۴ ه.ق در ضیابر گیلان چشم به جهان گشود و مقدمات علوم دینی را در زادگاهش و نیز در رشت نزد حاج میرزا علی مجتهد رشتی فراگرفت. سپس برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۱۰ ه.ق به نجف اشرف رفت و نزد آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و ملا علی نهاوندی و ملا علی شربیانی تلمذ نمود و پس از ۱۲ سال به وطن مراجعت نمود.

وی در رشت به تدریس فقه و اصول پرداخت و وارد جریانات مشروطه خواهی شد و از فعالان این جنبش در گیلان بود و به عضویت انجمن ایالتی گیلان نیز برگزیده شد. پس از به توپ بسته شدن مجلس شورای ملی در سال ۱۳۲۶ ه.ق توسط محمدعلی شاه قاجار ، مدتی در مشهد و اندکی بعد در زادگاهش در حال تبعید بسر برد. تا اینکه با پیروزی مشروطه خواهان در انقلاب محرم ۱۳۲۷ ه.ق رشت، به این شهر بازگشت و بار دیگر در انجمن ایالتی گیلان عضویت یافت. لیکن پس از تسلط روس‌ها بر گیلان در سال ۱۳۲۹ ه.ق و پس از تحمل سختی‌های بسیار و حبس و تبعید، به عتبات عالیات مهاجرت کرد.

آیت الله ضیابری پس از سه سال به ایران بازگشت و در کمیته اتحاد اسلام که هیأت مدیره نهضت جنگل بود، عضویت یافت و خیلی زود به ریاست آن برگزیده شد. لیکن با ورود بلشویک‌ها به گیلان و تغییر مسیر مبارزات جنگلی‌ها ، از کارها کنار کشید و به کارهای اجتماعی و مرجعیت عامه مشغول شد.

نامبرده در سال ۱۳۰۴ ه.ش از رشت به نمایندگی مجلس مؤسسان اول برگزیده شد و عاقبت نیز در سال ۱۳۱۷ ه.ش (۱۳۵۷ ه.ق) در رشت درگذشت و در منطقه مدیریه  رشت در مقبره خانوادگی آقا سید شرف الدین فرزند سید عبدالله ( شاه شرف یا شرف شاه) و به بیست و نه واسطه به حضرت امام موسی کاظم (ع) منتهی می گردد ، به خاگ سپرده شد.. مرحوم صالح ضیابری داماد  آقا شیخ جواد مجتهد رشتی بود. از این خانواده، شخصیت های فقهی، علمی و… برخاسته اند.

منبع: ۱- نمایندگان گیلان در مجالس قانونگذاری ، هومن یوسفدهی ، مجله گیله وا ، ش ۷۰ ص ۱۵ .