مقام معظم رهبری: در طول تاریخ، رنگ های گوناگون بر سیاست این کشور پهناور سایه افکند؛ اما رنگ ثابت مردم گیلان، رنگ ایمان بود.
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ - Friday 29 Mar 2024
محتوا
یادی از نوجوان ماسالی، بسیجی شهید دانیال امامی + تصاویر

یادی از نوجوان ماسالی، بسیجی شهید دانیال امامی + تصاویر

بسیجی شهید دانیال امامی از شهدای ماسالی است که در سنین نوجوانی به کاروان شهدای انقلاب اسلامی پیوست. رنگ ایمان تصاویری از این شهید عزیز به همراه تصاویری از یادمانهای او و مادر گرامی اش را برای استفاده عموم، منتشر می نماید

پنج‌شنبه 4 می 2017 - 06:01

قربان صحرایی

 

او در دوم آذر ۱۳۴۹ در روستای چاله‌سرای شاندرمن به دنیا آمد.

در همان سنین کودکی پدرش را از دست داد و مادرش، سرکار خانم نگار جمالی علاوه بر مادری، جای پدر را نیز برای وی و برادر و خواهرانش گرفت. روزگار برای آنان با مشقت و سختی سپری می‌شد.

خانه آنان در کنار دبستان ۱۳ آبان روستای چاله‌سرا واقع شده بود. به علت علاقه‌ی بسیار زیادی که مادرش به بچه‌ها داشت به عنوان فراش مدرسه سیزده آبان چاله‌سرا مشغول به کار شد.

دانش آموزان هم به خانم جمالی علاقمند بودند و به همین خاطر وی را به زبان تالشی «نیگار ماشی» یعنی «خاله‌نگار» صدا می‌زدند. بعدها این نام فراگیر شد و عموم مردم روستا و اولیاء دانش‌آموزان همگی آن مادر زحمتکش را «نیگار ماشی» خطاب کرده و می‌کنند.

پس از انقلاب شکوهمند اسلامی و بعدها جنگ تحمیلی، اوضاع زندگی مردم به شکل دیگری ورق خورد.

تأثیر حادثه تلخ حمله کفار بعثی به ایران اسلامی و انقلاب نوپای آن به عمق روستاهای دور نیز نفوذ کرده بود.

شهید دانیال امامی از جمله افرادی بود که علیرغم سن کمش برای پیوستن به صفوف رزمندگان در جبهه‌های دفاع مقدس آرام و قراری نداشت و در این راستا مورد تشویق مادر شیردل خود «نیگار ماشی» نیز قرار می‌گرفت.

او سرانجام به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام گردید و در عملیات والفجر ۹ در جبهه سلیمانیه عراق به سختی مجروح شد و مدتی در بیمارستان شهید فیاض‌بخش تهران بستری گردید و پیکر سروقامتش مقابل دردهای ناشی از آن جراحت‌ها مدت‌ها مقاومت کرد اما سرانجام در ۱۵ فروردین ۱۳۶۵ و در سن ۱۶ سالگی بر اثر شدت جراحت‌هایش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پیکر او روز بعد در شهر شاندرمن روی دستان مردم شهر و دوستان و همکلاسی‌هایش، غریبانه به سوی بهشت تشییع شد و در گلزار شهیدان شاندرمن در کنار دیگر شهیدان آرام گرفت.

نیگارماشی روز تشییع پسر شهیدش با قامتی استوار صبورانه به دنبال سرو سرخ خود می‌رفت که بر دوش مردم شهر به سوی بهشت رهسپار بود.

نگارنده که از هم‌مدرسه‌ای‌های شهید دانیال است به یاد دارد عصر روزی را که شهید دانیال از زادگاهش به سوی گلزار شهیدان تشییع می‌شد گویی آسمان روستای چاله‌سرا را نیز غمی سنگین از این مصیبت و غربت فرا گرفته بود. اما پیکر شهید امامی چنان با طمأنینه و وقار راهی فردوس بود گویی هیچ آرزویی جز دیدار معبود و وصل معشوق ندارد.

یاد و نام او و همه شهیدان راه حق جاودانه باد.

رنگ ایمان تصاویری از این شهید عزیز به همراه تصاویری از یادمانهای او و مادر گرامی اش را برای استفاده عموم، منتشر می نماید:

 

ارسال دیدگاه

  1. نویسنده دیدگاه:  شريفي
    2017/05/4 - 10:58

    زنده کردن یاد شهیدان، زنده کردن راه آنهاست. خدا کند که ره رو راه آنها باشیم. از جناب آقای صحرایی به خاطر درج این مطلب تأثیرگزار و تصاویر زیبا و ایجاد یک لحظه حال خوب متشکرم.

    پاسخ
enemad-logo