گفته هایی چند از علمای حوزه علمیه درباره مقام علمی و عملی مرحوم آیت الله العظمی بهجت.

برای اینجانب و همه ی ارادتمندان آن مرد بزرگ، این مصیبتی سنگین و ضایعه ای جبران ناپذیر است: ثلم فی الاسلام ثلمه لا یسدها شیء. آن بزرگوار که از برجستگان مراجع تقلید معاصر به شمار می رفتند، معلم بزرگ اخلاق و عرفان و سرچشمه فیوضات معنوی بی پایان نیز بودند. دل نورانی و مصفای آن پارسای پرهیزگار، آیینه ی روشن و صیقل یافته ی الهام الهی، و کلام معطر او راهنمای اندیشه و عمل رهجویان و سالکان بود.

مرحوم آیت الله العظمی بهجت فومنی از علمای نام آور و از مراجع تقلید بزرگ جهان تشیع بود که هم از لحاظ مقام علمی دارای رتبه ای بلند و هم از نظر تقوا و جهات معنوی حائز مرتبه ای بی نظیر بودند. شرح مختصری از زندگی ایشان در پی خواهد آمد.

کتاب «مکن ای صبح طلوع» مجموعه‌ مراثی کربلایی محمود بهجت، پدر آیت‌الله‌العظمی بهجت است که به‌کوشش علی ابراهیمی اقلیدی در سال ۱۳۹۰ به چاپ رسید. شاید قبل از انتشار این کتاب هیچ‌کس نمی‌دانست که دودمه معروف «مکن ای صبح طلوع» از اوست؛ خباز (نانوا) ساده اما اهل‌دلی که شعرش سال‌ها است بر زبان پیران و میان‌داران هیئت‌ها جاری شده و همه فرزند او را به تقوا می‌شناسند.

آیت الله بهجت رَحِمه الله، ماجرای عدم اعتماد میرزاکوچک خان به انگلیس و عدم پذیرش حکومت از جانب آنان در قبال همکاری با انگلیس را برای امام خمینی رَحِمه الله تعریف کردند.