در زندان با شهید ابوالحسن کریمی آشنا شدم. او پس از آنکه از طریق زندانیان دیگر مرا شناخت با روش ابتکاری خود با من شروع به صحبت کرد. به لحن عربی – که زندانبان ها گمان کنند قرآن می خواند- مطالب لازم را به اطلاع من می رساند.