روز موعود با مادرم به لاهیجان آمدیم و آن مرد خیّر مرا به مدرسه علمیّه نزد مرحوم آیه اللّه حاج شیخ مهدى مهدوى، رئیس مدرسه، برد و او نیز بنده را پذیرفت و دو سال را در آن‌جا ماندم و سیوطى، مغنى و حاشیه را نزد مرحوم حاج سیّد شفیع واحدى(ره) خواندم.

انجمن‌های اسلامی دهات را تحریک می‌کنند اگر فلان جوان آمد توی دهات، سخنرانی کرد، جلسه‌اش را به هم بزنید. مرد حسابی! این که، کلاه سر خودت می‌گذاری. این جوان که عشق سخنرانی ندارد. این را باید آن روز می‌کردی که ما ده هزار نفر آدم آمدیم درِ خانه‌ات، گفتیم: الله اکبر؛ برای نماز بیا. مصلحت ندیدی از خونه برای [ اقامه] نماز تشریف بیاوری!

نقدهای شهید کریمی به آقای قربانی: ما جمعیت را روز چهارم یا هفتم آبان ۱۳۵۷، در لاهیجان، بردیم درِ خانه یک آقایی، اوّل از او التماس کردیم برای سخنرانی، نیومد! بعد برای حفظ حریم ، بردیم درِ خانه، در خانه او، با این جمعیت ده، بیست هزار نفری که به صف نماز وحدت ایستاده بودند، فاصله‌اش ۶۰ متر بود. گفتیم با حفاظت بچه‌ها بیا پیشنماز شو؛ نیامد!

میثم عبدالهی
رهبر معظم انقلاب با توجه به اوضاع گیلان و فضای عمومی کشور، نکاتی را بیان کردند که آن نکات باید در لاهیجان اجرا می ‌شد و آن خلاها باید پر می گشت. در این میان رهبری مطالبات فرهنگی ای را از آقای قربانی داشتند خصوصا درباره لزوم معرفی شخصیت های ارزشمندی که هویت مردم گیلان و خصوصا مردم شرق گیلان هستند.

مرتضی عبداللهی
با توجه به نکات متعددی که درباره عملکرد آقای قربانی در دوران مسئولیت خود در رشت و حواشی زیادی که در اطراف ایشان وجود داشت به ویژه درباره دفتر ایشان و کارهای اقتصادی انجام گرفته آنها، مسئولین محترم استانی به شفاف سازی درباره آقای قربانی و حواشی مربوط به او بپردازند. از آقای قربانی انتظار می‌رفت که به اشتباهات صورت گرفته در دوره مسئولیت خویش اعتراف کند و از مردم عزیز گیلان عذرخواهی کند و حلالیت بطلبد و قدم در اصلاح امور گذشته بردارد.