سیدمحمد دبیرسیاقی و حسن طارمی
ابراهیم پورداود، ایرانشناس معاصر و استاد فرهنگ ایران‌باستان و زبان اوستایی دانشگاه تهران. نام پدرش داود بود و در روز آدینه بیست و هشتم جمادی‌الاولی ۱۳۰۳ در محله سبزه‌میدان رشت که بعداً دبستان عنصری در آن ساخته شد، در خانواده‌ای ملاّ ک و بازرگان به‌دنیا آمد…
مهدی کلهر
دیوان اشعار پورداود همه ستایش از باستان گرایی است و او در همه جا حسرت گذشته ها را دارد و بر عرب های مسلمان می تازد که ایـران سـاسانی را مورد حمله قرار داده اند. نوک تیز حمله اش متوجه اسلام است که عربها مـسلمان بـودند و هـدفشان گسترش اسلام.
بسیاری از مردم رشت مقبره خانوادگی پورداوود را که در کوچه ای که از آفخرا به سمت سبزه میدان می رود، در کنار ساختمان سابق آموزش و پروش رشت، دیده اند. همزمان با سالگرد درگذشت ابراهیم پورداوود در ۲۶ آبان ۱۳۴۷، که از وزنه های جریان روشنفکری ایران در دوره های دیکتاتوری پهلوی اول و دوم، لازم است نگاهی به عملکرد او داشته باشیم. او بیش از ۳۰ سال به عنوان ایدئولوگ باستان گرایی در زمان پهلوی‌ها نقش مهمی را در فضای علمی و اجتماعی و سیاسی ایفا کرد که تاثیراتش هنوز جریان دارد.
