میثم عبدالهی
در دیوان اسماعیل دهقان سه شعر علیه سیاست کشف حجاب رضانی، اوایل دوران دیکتاتوری رضاخان، در دفاع از حجاب و عفاف وجود دارد که سومین شعر در کتاب طومار عفت تالیف آیت الله شیخ یوسف نجفی جیلانی سال ۱۳۰۷ به طور کامل درج شده است
زنان مجلس که بدون حجاب با کلاه و دستکش و لباسهای الوان حضور داشتند، با قیافه های محزون در حالی که عرق شرم بر چهره داشتند ساکت و سر به زیر مثل مجسمه بی حرکت نشسته بودند و حتی عمه ها و خاله های دکتر رادمنش و سایر بانوان خانواده تا آخر مجلس سربلند نکردند تا خویشاوند عزیز خود را که فقط چند روز قبل بعد از هفت سال و نیم وارد زادگاه خود شده بود، نگاه کنند.
یک افسری بود که برادرش قاضی عسکر بود؛ مال نظامی ها. این آدم خیلی ظالمی بود، همیشه یک تعلیمی به دست میگرفت و تو خیابون راه می رفت. خودشو مالک شهر میدونست، بی بهانه مردمو میزد که تو چرا اینجا و ایستادی، بیخودی میزد … دوره رضاشاه برافتاده بود، اما روحیه ها هنوز باقی مونده بود
حجت الاسلام مرتضی عبداللهی درباره تدفین پیکر سابه در رشت نوشت:
با تدفین ابتهاج، در مکانی غیر از آرامستانهای شهر رشت، به شدت مخالفم؛ خصوصا در پارک شهر رشت. با سابقه ای که از مرام سیاسی فکری ایشان میشناسم، این کار هیچ آورده مثبتی برای جمهوری اسلامی و سبک زندگی مردم نخواهد داشت.
خاندان ابتهاج به بهاییگری مشهور بودند به طوری که ابراهیم خان ابتهاج الملک پدر بزرگ هوشنگ ابتهاج در سال ۱۲۹۷ش به این علت که جملاتی موهن در مورد ظهور امام عصر (عج) به کار برده بود توسط یکی از رعایای خودش به نام “سید پله آقا اباتری” در قریه “دگور” با داس به قتل رسید.
هوشنگ ابتهاج که به «ه. الف. سایه» شناخته می شود، از سالهای پیش از انقلاب اسلامی در حزب توده فعال بوده است. پدر و عموی‌هایش از خدمتگزاران وفادار و طراز اول رژیم پهلوی علی الخصوص در مناصب مربوط به مسائل پولی و مالی به شمار می رفتند. پدربزگ او «میرزا ابراهیم خان ابتهاج‌الملک»، از سران متعصب بهاییت در رشت بود که عبدالبها رهبر این فرقه ضاله از سرزمین عکا برای او نامه هایی نوشته است و او را چنین دعا کرده است: «علیه بهاء الله»!
از زمان مشروطه خاندان های اشرافی و سکولاری در گیلان به وجود آمد که بسیاری از منافع گیلان به آنها منحصر بود. الیگارشی (اشرافیت سالاری) شکل گرفته از فعالیت های این خانواده ها باعث ادامه حیات و استمرار دیکتاتوری پهلوی بر ایران می شد و بسیاری از افراد این خاندان به عنوان ارکان رژیم پهلوی […]
هوشنگ ابتهاج (سایه) امشب همه غمهای عالم را خبر کن! بنشین و با من گریه سر کن، گریه سر کن! ای جنگل، ای انبوه اندوهان دیرین ای چون دل من، ای خموش گریه آگین سر در گریبان، در پس زانو نشسته ابرو گره افکنده، چشم از درد بسته در پرده های اشک، پنهان کرده […]
