نظر آیت الله سیدابوطالب پیشوایی درباره میرزا کوچک جنگلی و نهضت جنگل

حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدجواد پیشوایی، فرزند آیت الله سیدابوطالب پیشوایی، کتاب خاطرات مُرید روح الله، ص۲۵ در موضوع ارتباط پدرشان با بقایای نهضت جنگل چنین گفته اند:

ارتباط با نهضت جنگل

خیلی از آن باقی مانده های مجاهدین جنگلی در همان روستای نرگستان که ایشان برای تبلیغ به آن جا رفته بودند، حضور داشتند و گاهگاهی با ایشان در ارتباط بودند، اصلاً یکی از مراکز و شعب حکومت میرزا کوچک خان همان منطقه نرگستان بود. پدرم در مورد میرزا می گفتند: ایشان مردی متدین و روحانی و اهل نماز و عبادت بود، قصدش هم جهاد فی سبیل الله بوده و در این راه هم با زیرکی و کیاست از منطقه جنگلی و مرزی شوروی، خوب استفاده کرد و توانست مریدان و مجاهدین درجه یکی هم داشته باشد. با این گفته های پدرم می شود بعضی گمانه هایی که سعی می کنند او را کمونیست نشان دهند رد کرد و نشان داد که او واقعاً یک قهرمان ملی ایرانی است.

پدرم اغلب اوقات درباره میرزا این طور اظهار می کرد: مجاهدین و بزرگان ما همیشه در بلاد غربت از دنیا می روند و به شهادت می رسند، میرزا هم با تمام آن مجاهداتش باید در زمستان سرد و بالای کوه از شدت سرما شهید شود، خدا نگذرد، از چوپانی که جسدش را پیدا کرد و نه تنها بی انصاف جسدش را تحویل نداد، بلکه به خاطر زخارف دنیوی، سر کسی را که از دنیا رفته است، برای جایزه دنیوی از بدن جدا کرد، البته او هم به مقصد خودش نرسید، و همان طور که کسی از گندم ری نخورد، او هم ناکام ماند، و به جایزه نحسش نرسید. میرزا واقعاً اهل مبارزه و جزو مجاهدین و قیام کنندگان علیه ظلم بود از افرادی نبود که دست روی دست بگذارد و بی تفاوت باشد. از آنها نبود که عافیت طلب باشد، و در بی خطری و امنیت به سر برد، و دست بوسی داشته باشد، ایشان وقف مبارزه بود، حتی منزلش مرکز رفت و آمد مبارزین بود. این ویژگیها نشان می دهد که مبارزین و قیام کنندگان علیه ظلم هر جا که باشند، تن به آسایش تحت لوای ظلم و جور نمی دهند. اینها ادامه دهندگان همان شعار سیدالشهدا (ع) هستند. (فَإنى لا أرى المَوتَ إِلَّا السَّعادَهَ وَالحَیاهِ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرها)