میثم عبدالهی
درباره روز رحلت آیت الله لیچایی در منابع تاریخی، یک اشتباه تاریخی وجود دارد. جهانگیر سرتیپ پور اولین بار در کتابش، تاریخ وفات این عالم را مربوط به روز ۲۳ اسفند ۱۳۳۳ شمسی درج کرد و همین اشتباه به منابع مختلفی راه یافت و نویسندگان بسیاری را به اشتباه انداخت.

شیخ محمد شریف رازی
در ماه رمضان سال ۱۳۸۲ قمرى، با معیت آیه اللّه حاج سیدحسن بحر العلوم [رشتی] و آیه اللّه حاج سیدمحمود ضیابرى، مقیمین در رشت، سفرى قهرا و اکراها به طهران نموده ‏و یک ماهى با عده‏ اى از علماء بزرگ مرکز در یکى از منازل شمالى طهران اقامت‏ و نگارنده چند شبى در خدمتشان مفتخر و درک فیض نمودم‏.

روز موعود با مادرم به لاهیجان آمدیم و آن مرد خیّر مرا به مدرسه علمیّه نزد مرحوم آیه اللّه حاج شیخ مهدى مهدوى، رئیس مدرسه، برد و او نیز بنده را پذیرفت و دو سال را در آن‌جا ماندم و سیوطى، مغنى و حاشیه را نزد مرحوم حاج سیّد شفیع واحدى(ره) خواندم.

اوّلین کسى که بر شخصیّت علمى و اخلاقى‌ام تأثیر گذاشت، مرحوم علم الهُدى‌ بود که خیلى چیزها از او آموختم. روزى از قم به محضرشان رفتم و قصه طلّاب و جبهه ملّى و تشییع جنازه رضاخان را که طلّاب تحریم کرده بودند با آب و تاب برایش گفتم، به من گفت: سیاستِ چرچیل در جهان زیر سؤال رفته و در منطقه باید سیاست دیگرى جاى‌گزین سیاست انگلیس‌ها شود و آن آمریکا است و این‌ها منادیان آمریکا هستند.

میثم عبدالهی
از آغاز نهضت مشروطه، بابی‌ها (ازلی‌ها) و بهایی‌ها در رشت حضور داشتند و فعالیت‌های مخربی انجام می‌دادند. فعالیت این جریان‌ها در دوران استبداد صغیر، در گیلان به اوج خود رسید. بخش مهمی از فعالیت آن‌ها فعالیت تروریستی بود که در رشت، تأثیرهای مهمی گذاشت و شخصیتی چون حاج ملامحمد خُمامی، از رهبران جریان شریعت‌خواهی ایران، و چند مجتهد دیگر ترور شدند و به شهادت رسیدند.