دو بانوی گیلانی شهید انقلاب اسلامی + تصویر

مرتضی عبداللهی

بی‌شک انقلاب اسلامی مردم ایران معجزه بزرگ تاریخ معاصر است که با نظر رحمت پروردگار متعال و به راهبری حکیم بی‌بدیل حضرت امام خمینی (ره) و با دست توانای امت مسلمان ایران به اثبات رسید. مردم شجاع و غیور گیلان نیز در راه آرمانهای بلند و اصیل این حماسه حسینی از بذل جان و مال مضایقه نکردند و در طول این نهضت خمینی (ره) مفتخر هستند که ۶۳ شهید و ۴۵ جانباز تقدیم نمایند. لازم است که درباره هر کدام از این شهدا و جانبازان که سوژه‌هایی ناب هستند، پیوستهای متعدد فرهنگی تهیه شود و این بهترین هویت و افتخار جوان گیلانی به آنها یادآوری گردد تا در این نمایشگاه ضد فرهنگی تبلیغی غرب و غرب‌باوران، کمی از روشنایی واقعی ستارگان درخشان بهره گیرند. در میان این شهدا و جانبازان که اکثراً در راهپیمایی‌های مسالمت‌آمیز مردم، مورد حمله و آسیب ماموران رژیم پهلوی قرار گرفته‌اند، چند سوژه دارای اهمیت بیشتر است که اگر در هر کجای دیگر این اتفاق برای آنان می‌افتاد، منبع ده‌ها برنامه و پروژه فرهنگی و هنری می‌شدند.
یکی از این سوژه ها دو بانوی فداکار گیلانی که حرکت جسورانه آنها توانست پرده از جنایات رژیم پهلوی در گیلان بردارد و خون آنان تضمین تحقق و پیروزی انقلاب اسلامی ایران شد.
امید است که زندگی و حرکت این بانوان شهیده مورد توجه هنرمندان و اصحاب قلم و رسانه قرار گیرد:

شهیده رویا باقری زنده‌دل
بانوی شهیده رویا باقری زنده‌دل در مرداد ۱۳۳۶ در تهران به دنیا آمد. او همچون سایر دختران خانواده‌های کم بضاعت در رژیم پهلوی، از درس خواندن محروم شد و از کودکی به همراه مادرش مشغول به کار خیاطی بود تا هزینه‌های زندگی را تامین کنند. در سال ۱۳۵۳ ازدواج کرد و با شوهرش در رشت زندگی می‌کرد. این بانوی ۱۹ ساله در ۲۸ اردیبهشت سال ۱۳۵۵ وقتی از خانه‌اش بیرون آمد، با صحنه تعقیب و گریز ماموران ساواک روبرو شد، ولی مزدوران ساواک به او ـ که زنی حامله و جوان بود ـ رحم نکردند و به رویش اسلحه کشیدند و جلوی درب منزلش در ژاندارمری رشت به شهادت رسید. این ددمنشی ساواک پهلوی، پسری یک و نیم ساله به نام امیر را بی‌مادر کرد و صفحه‌ای از کتاب جنایات رژیم پهلوی را سیاه‌تر نمود. پیکر بانوی شهیده رویا باقری زنده‌دل در گلزار شهدای رشت آرمیده است.[۱]

شهیده فرحناز معصومی
بانوی نوجوان، شهیده فرحناز معصومی در آبان سال ۱۳۴۱ در شهر منجیل متولد شد. پنج ساله بود که مادرش فوت کرد و سپس به همراه پدر به رشت منتقل شدند و تحصیلاتش را در رشت سپری کرد. در دوره دبیرستان در کنار سایر انقلابیون در راهپیمایی‌های انقلاب شرکت می‌کرد. او در سال دوم دبیرستان بود که در روز ۷ بهمن ۱۳۵۷ در اوج تظاهرات مردم، در راهپیمایی خیابان آیت الله طالقانی رشت شرکت کرد. مزدوران رژیم پهلوی بعد از وارد شدن جمعیت به خیابان لاکانی، راه را بر مردم بستند و با پرتاب گاز اشک آور سعی کردند آنها را متفرق کنند که سرانجام با تعقیب و تیراندازی مستقیم به سمت مردم، چندین نفر را مجروح و ۵ نفر به شهادت رسیدند. از جمله شهیدان مظلوم این راهپیمایی که به صورت مسالمت آمیز و با همراهی قشرهای مختلف مردم برگزار شده بود، بانوی شهیده، فرحناز معصومی است که تیر به سر او اصابت کرد و مجروح شد. مردم که وضعیت او را دیدند برای نجاتش پیکر او داخل ماشین جیپ سیمرغ گذاشتند و او را به بیمارستان پورسینای رشت منتقل کردند ولی این بانوی فداکار جان به جان آفرین تسلیم کرده بود. پیکر غرق به خون این شهید با مراقبت شدید ماموران ساواک به زادگاهش منجیل منتقل شد و در کنار مزار مادرش آرام گرفت.[۲]

————–
[۱] . فجرآفرینان، ص۲۰؛ «بانوی شهید راه انقلاب در گیلان» به آدرس: http://gilan.navideshahed.com/fa/news/420880/

[2] . سایت شهدای شهرستان رودبار به آدرس: http://shahadatsara.ir/?p=1085 ؛ مقاله «۵ شهید و ۴۶ مجروح در تظاهرات انلای اسلامی در گیلان تا امروز» به آدرس: https://www.rangeiman.ir/10374 ؛ «گفتگو با جانباز روزهای پیروزی انقلاب» به آدرس: https://www.rangeiman.ir/757/