
مظلومیت شهید انصاری به روایت آیتالله مهدوی کنی
یک نمونه از اقدامات شیخ حسن لاهوتی، فشارهای او بر مسئولان ارشد نظام برای تغییر نیروهای حزباللهی بود. مرحوم آیتالله محمدرضا مهدوی کنی، سرپرست کمیتههای انقلاب و وزیر کشور وقت، دربارهی درگیریهای شیخ حسن لاهوتی و شهید علی انصاری، استاندار وقت گیلان، در کتاب خاطراتش چنین گفته است…
یک نمونه از اقدامات شیخ حسن لاهوتی، لاهوتی امام جمعه رشت، فشارهای او بر مسئولان ارشد نظام برای تغییر نیروهای حزباللهی بود. مرحوم آیتالله محمدرضا مهدوی کنی، سرپرست کمیتههای انقلاب و وزیر کشور وقت، دربارهی درگیریهای شیخ حسن لاهوتی و شهید علی انصاری، استاندار وقت گیلان، در کتاب خاطراتش چنین گفته است:
«من با حفظ سمت [مسئولیت کمیته انقلاب] به وزارت کشور منصوب شدم. در آن موقع آقای لاهوتی امام جمعه گیلان بود. از آن پس بر سر مسائل کمیته میان من و آقای لاهوتی اختلافات زیادی پیش آمد. …
در مورد استاندار گیلان، همواره با من بگومگو و مشاجره داشت. استاندار گیلان، مرحوم شهید [علی] انصاری بود که جوانی انقلابی و مؤمن و خدمتگزار بود، و مجاهدین خلق و کمونیستها [که در آن ایام در جو چپزدهی گیلان امکان مانور فراوانی داشتند] وجود چنین استاندار خدوم و حزباللهی را تحمل نمیکردند، بنابراین آقای لاهوتی را پل پیروزی خود قرار داده و از طریق ایشان میخواستند این مانع را از سر راه خود بردارند.
آقای لاهوتی آن موقع خیلی به حاج احمد آقا نزدیک بود. و مکرر به من میگفت: این استاندار را بردار. من میگفتم عیب این استاندار چیست؟ شما اگر خیانتی، بیلیاقتیای در مدیریت ایشان دیدید، من بررسی میکنم. اما همین طور بگویید بردار که نمیشود! حاج احمد آقا مکرر به من تلفن میزد و میگفت حالا به خاطر آقای لاهوتی او را بردار. میگفتم با ایشان دوست هستم، اما به خاطر دوستی، کاری را انجام نمیدهم.
یک بار هم به حاج احمد آقا گفتم درست است شما فرزند امامی، ولی ما انقلاب کردیم که ضوابط را بر روابط حاکم کنیم. من نمایندهی دولتم و بر خلاف ضوابط، کاری انجام نمیدهم، مگر آن که حضرت امام دستور بدهند مرا از اینجا بردارند و می دانم که امام چنین دستوری نمی دهند زیرا ایشان به حق کشی رضایت نمی دهند. در هر حال او را بر نداشتم تا ایشان [علی انصاری، استاندار گیلان] به دست همان منافقان شهید شد.»
منبع: خاطرات آیت الله مهدوی کنی، غلامرضا خواجه سروی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، تهران، اول، ۱۳۸۵، ص۲۲۹-۲۳۰.